امروزه شاهد تحرکات مختلفی در تمامی کشور ها در زمینه های دیدبانی، جاسوسی، نقشه برداری و ... از دیگران می باشیم. برای این منظور هواپیماها نقش برجسته ای دارند. هواپیماها به دو نحوه با سرنشین و بدون سرنشین استفاده می شوند. برحسب ارتفاع، هواپیماها به سه دسته ارتفاع بالا، ارتفاع متوسط و ارتفاع پایین تقسیم بندی می شوند. هواپیماهای کم ارتفاع محدوده تا 10000 پا یا کمتر از 3000 متر را پوشش می دهند. استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین، Unmanned Aerial Vehicle، یا پهپاد ها به دلیل رادار گریز بودن بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این حالت بدون آسیب دیدن نیروی انسانی، با صرف هزینه کمتر، به مناطق پرمخاطره نفوذ می کنند و عملیات های جاسوسی و رزم را انجام می دهند. البته هواپیماهای سرنشین دار هم در خیلی از مواقع از ارتفاع کم برای یورش استفاده می کنند. رادار ها قادر به شناسایی این گونه هواپیماها در ارتفاع پایین نیستند، این در حالی است که با چشم قابل رویت و ردگیری می باشند. باتوجه به استفاده روزافزون از این نوع عملیات ها در منطقه، استفاده از نیروی انسانی مسلح در تمام نقاط مرزی امری غیر ممکن می باشد. بنابراین به سیستمی جهت ردیابی این نوع هواپیماها احساس نیاز می شود.