توسعه وظایف دانشگاهها و مراکز پژوهشی و ایجاد نهادهای واسط جدید همچون پارکها و مراکز رشد علم و فناوری به منظور حذف شکاف های موجود بین دانشگاه و صنعت صورت می گیرد و تسریع در روند انتقال فناوری و تسهیل در جریان دانش را در میان آنها سبب می گردد. اساس این اقدام بر مبنای نظریه جوامع کنشی و ایجاد ارتباط موثر میان افراد دو جامعه گوناگون استوار است. جوامع کنشی با بهبود تعاملات انسانی و اجتماعی به تولید دانش، انتقال فناوری و توسعه فرایند نوآوری سرعت می بخشند. بسیاری از صاحبنظران معتقدند که برای توسعه مرزهای دانش، برقراری ارتباط موثر بین گروه هایی با محیط های کاری مختلف - همچون صاحبان صنایع و دانشگاهیان - ضروری است. همچنین اعتقاد بر این است که ریشه دانش و نوآوری در جوامع کنشی می روید. به همین دلیل، در جهان کنونی برای توسعه ارتباط دانشگاه و صنعت - به منظور حداکثر سازی منافع دو طرف از طریق افزایش جریان دانش و انتقال فناوری - توجه ویژه ای به ایجاد جوامع کنشی جدید در حد فاصل و شکاف میان این جوامع می گردد.